Prezentowana ankieta stanowi element badania ‘Terapia daremna pacjentów dorosłych w warunkach polskich – stan na rok 2018’. Pozyskane dane stanowić będą podstawę do publikacji na temat rozumienia terapii daremnej. Informacje te nie zostaną wykorzystane do celów pozanaukowych, a ankiety pozostają anonimowe. Od strony merytorycznej patronat nad przebiegiem badania objęli konsultanci krajowi w dziedzinie chirurgii ogólnej oraz anestezjologii i intensywnej terapii: profesor Grzegorz Wallner oraz profesor Radosław Owczuk.
Problem terapii daremnej jest delikatnym tematem. Chcemy zaprosić wszystkich rezydentów i specjalistów chirurgii oraz anestezjologii i intensywnej terapii opiekujących się dorosłymi chorymi po zabiegach operacyjnych z zakresu chirurgii ogólnej do szczerej rozmowy drogą ankiety. Pozwoli to ukazać problem terapii daremnej w rzeczywistym świetle.
Pierwsze doniesienia na temat terapii daremnej pojawiły się w latach 80 XX wieku w USA. W Polsce w projekcie ustawy o ochronie genomu ludzkiego i embrionu ludzkiego zaproponowano następującą definicję: "stosowanie procedur medycznych, urządzeń technicznych i środków farmakologicznych w celu podtrzymywania funkcji życiowych nieuleczalnie chorego, które przedłuża jego umieranie, wiążąc się z naruszeniem godności pacjenta, w szczególności z nadmiernym cierpieniem; nie stanowi uporczywej terapii stosowanie podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych, łagodzenie bólu i innych objawów oraz karmienie i nawadnianie, o ile służą dobru pacjenta". Projekt ten, który został odrzucony w głosowaniu 09-04-2015, jest jedyną jak dotąd próbą zdefiniowania terapii daremnej na poziomie aktu prawnego.
Głos środowiska lekarskiego może przypomnieć o problemie i otworzyć dyskusję na temat terapii daremnej pacjentów dorosłych. W dobie medycyny opartej o dowody, poniższa ankieta może spełnić taką rolę w kontekście chorych operowanych przez polskich chirurgów, szczególnie zaś tych którzy trafiają do oddziałów intensywnej terapii. Nie staramy się zaproponować gotowych rozwiązań, a jedynie głosem środowiska lekarskiego wskazać na istnienie problemu, tak by w przyszłości stał się on przedmiotem dalszych rozważań prowadzących do wypracowania standardu postępowania. Wydaje się nam, że jest to jedna ze sfer naszej codzienności zawodowej, która pozostaje całkowicie poza dyskusją merytoryczną, ale bynajmniej nie oznacza to że problem nie istnieje.
LINK:http://www.ebadania.pl/3ddb8729104a33c0
Dziękujemy za poświęcony czas i udział w ankiecie.
lek. Krzysztof Graff
dr hab. n. med. Stanisław Hać
